W jaki sposób uczy się moje dziecko?

 

Każde dziecko zostało wyposażone w określone zdolności. Kiedy kładziemy nacisk na mocne strony, pozwalamy nie tylko rozwijać zainteresowania, ale i uwierzyć w siebie. Pamiętajmy, że każdy z nas jest inny i preferuje różne sposoby uczenia się.

 

 

Wzrokowiec

• Lubi czytać.
• Woli pisać niż mówić.
• Lubi robić własne notatki.
• Potrzebuje obrazków.
• Notatki są czytelne, często kolorowe.
• Łatwo zapamiętuje treści przedstawione w tabelce lub na wykresie.
• Nie znosi długich wyjaśnień nauczyciela.
• Przy krótkich pogadankach zazwyczaj patrzy na mówiącego.
• Rozprasza go nieporządek.
• Używa wizualnych słów i zwrotów np. Spójrz. Zobacz, jak to pachnie.

 

Słuchowiec

• Uczy się na głos.
• Może robić dużo błędów ortograficznych (pisze jak słyszy).
• Nie potrzebuje kontaktu wzrokowego z nauczycielem.
• Woli słuchać nagrań niż czytać.
• Ma kłopoty z geometrią i mapami.
• Lubi dużo i zawile mówić.
• Często nuci, gwiżdże, podśpiewuje, mówi do siebie.
• Rozprasza go hałas.
• Czasami lubi uczyć się przy spokojnej muzyce.
• Używa wyrazów i zwrotów typu: Słuchaj. To dobrze brzmi. Posłuchaj, jak tu ładnie.

 

 

Kinestetyk – ruchowiec

• Musi się ruszać podczas mówienia.
• Podnosi rękę, nawet, jeśli nie zawsze zna odpowiedź.
• “Wierci się” podczas czytania.
• Uczy się poprzez dotyk, smak, zapach, a przede wszystkim przez działanie.
• Lepiej zapamiętuje i przyswaja informacje, gdy robi notatki.
• Może mieć pismo mało czytelne, czasami pisze drukowanymi literami.
• Musi się ruszać, aby się skoncentrować.
• Zawsze znajdzie coś do stukania, obracania.
• Nie przeszkadza mu nieporządek.
• Lubi uprawiać sport.
• Żywiołowo gestykuluje podczas rozmowy, poklepuje rozmówcę.
• Używa słów i zwrotów: To mnie porusza. To mnie kręci. Gorący temat. To ma smaczek.

 

Kinestetyk – czuciowiec

• Spokojny, wyciszony, wrażliwy, nieśmiały.
• Lubi się zastanawiać, myśleć.
• Mówi wolno, cicho, spokojnie.
• Gestykuluje delikatnie.
• Słucha często z zamkniętymi oczami.
• Silnie wszystko przeżywa.
• Wybiera miejsca ciche, dające poczucie bezpieczeństwa.
• Używa słów i zwrotów: Czuję. Mam wrażenie. Mam poczucie.

 

Musimy wiedzieć, że każdy z nas najlepiej uczy się w swoim systemie sensorycznym, ale też rzadko preferujemy jeden styl uczenia się.

Jeżeli już odkryjemy, jak uczy się moje dziecko, będziemy mogli go wspierać i sprawić, że nauka będzie przychodziła mu z łatwością. Warto jednak pamiętać, że z wiekiem style uczenia mogą ulec zmianie. Trzeba zatem odwoływać się zarówno do słuchu, wzroku, jak i dotyku, a tylko trudniejsze rzeczy przekazywać w preferowany przez dziecko sposób.

 

 

W jaki sposób powinno uczyć się moje dziecko,
jeśli jest wzrokowcem?

• Podkreślać kolorem ważne rzeczy.
• Korzystać z kart obrazkowych.
• Oglądać filmiki instruktażowe.
• Nauczyć się robienia notatek w formie kolorowej mapy myśli.
• Przy rozwiązywaniu zadań matematycznych posiłkować się rysunkami.
• Korzystać z map, tabel, wykresów.

W jaki sposób powinno uczyć się moje dziecko,
jeśli jest słuchowcem?

• Uczyć się „na głos”, czyli powtarzać na głos ważne informacje.
• Można nagrywać, a potem odtwarzać swoje wypowiedzi.
• Chętne dzieci mogą wyśpiewywać tekst do zapamiętania np. tabliczkę mnożenia.
• Słuchać audiobooków po przeczytaniu książki, aby utrwalić treść.
• Zapamiętywać poprzez tworzenie słownych skojarzeń.

W jaki sposób powinno uczyć się moje dziecko,
jeśli jest kinestetykiem?

• Podkreślać ważne informacje kolorem.
• Podczas pisania i czytania robić częste przerwy na “ruch” (mój syn podczas nauki do matury nauczył się żonglować i z powodzeniem zwiększał ilość żonglowanych piłeczek, przy okazji ćwicząc koncentrację i pamięć
• Poruszać się (chodzić) podczas zapamiętywania ważnych informacji lub ściskać w ręku gumową miękką zabawkę albo piłeczkę.
• Czytać na głos, wodząc palcem po tekście.
• Przeprowadzać doświadczenia i eksperymenty.
• Działać praktycznie: lepić, malować, wycinać, grać w gry itp.

 

Dostosowując styl uczenia się do preferencji sensorycznych dziecka, możemy przy okazji wprowadzić element zabawy, tak by odrabianie pracy domowej sprawiało przyjemność, a nie było złem koniecznym. Na pewno potrzebne jest tu zaangażowanie rodziców, ale z czasem dziecko samo nauczy się wybierać odpowiadający mu sposób nauki. Teraz już wiecie dlaczego niektórzy lubią uczyć się w grupie i słuchać wypowiedzi innych, a inni wolą siedzieć w ciszy i w spokoju, bo każdy hałas ich rozprasza.

 

A jaki Wy, Drodzy Uczniowie, preferujecie styl uczenia się? Jesteście wzrokowcami. słuchowcami czy kinestetykami?

 

Pozdrawiam

Justyna Mierzejewska – Figura

pedagog szkolny